Çocuk, ailesinden harçlık alamaması, gıda ve gerekli araç ve gereçlerinin temin edilememesi, mülkiyete saygı fikrinin kendisine verilememesi, açgözlülük, intikam duygusu, gösteriş, onaylanmak, kendisini kanıtlamak, haz almak v.b. gibi nedenlerle hırsızlık yapar. En kötüsü hırsızlığın alışkanlık haline gelmesidir(Yakalanmadığı sürece haz duyar). Özellikle bazı ailelerin de bunu teşvik etmesi ile çocuk zamanla bunu kişiliğinin bir parçası yapar.
Nasıl önlenir?
Özellikle küçük yaşta alınabilecek önlemlerle hırsızlığın önüne geçmek ve çocuğu bu olumsuz özelliğinden kurtarmak mümkündür.
• Mülkiyet kavramını geliştiriniz: O'na eşyalar alarak bir şeye sahip olduğu eğilimini doyurunuz. Eşyalarını onun izni olmadan başkasına vermeyiniz. Başkalarına ait olan şeyi onun izni olmadan almanın doğru bir hareket olmadığını ona böylelikle göstermiş olursunuz.Ayrıca sizin ona vermiş olduğunuz bir şeyi de ondan izin almadan kullanmayınız.
• Maddi ihtiyaçlarını elden geldiğince temine çalışınız: Yeteri kadar harçlık veriniz. Eşya araç ve gereç ihtiyacını zamanında alınız ki çocuk asla mahcup durumlara düşmesin. Mahcubiyet duygusu hırsızlığa götüren bir duygudur. Harçlığına bazen asgari eklemeler yaparak arkadaşlarına da bir şeyler ısmarlamasına imkan hazırlayınız. Böylelikle almayı değil vermeyi de öğrenecektir.
• Evde kendisine ayrı bir oda ve dolap temin ediniz: Böylelikle, sahip olma ve koruma duygusu geliştirilmelidir. Bu ihtiyaç teminleri mümkünse ortaklığa dönük olmamalıdır (Yani iki çocuğa bir oda veya bir eşya gibi).
• Çalma davranışlarında hemen tepki veriniz: Başkalarına ait eşyaları almışlarsa daha ilk andan itibaren onu sahibine iade etmesi ve sahibinden mutlaka izin alması veya onun haberdar edilmesi temin edilmelidir. Burada dikkat edilecek nokta bu durumdaki çocuğun onurunun korunmasıdır.Örneğin: Eşyayı oynamak için almış v.b. mazeretler ile çocuğun aşırı utanmasının önüne geçilmelidir.
• Ona olumlu model olunuz: Çalma davranışları ona gösterilmemelidir ve çalma davranışları ile ilgili olaylardan bahsederken eylemi övücü konuşmalar yapılmamalıdır. Tam aksi, eleştirel konuşmaların çocuk tarafından dolaylı ya da dolaysız duyması sağlanmalıdır.
• Fazla telaşlı haliniz eylemi destekler: Çalma olaylarında çocuğa aşırı yüklenme, telaşlanma, aşırı kızma, hiddetlenme ve dayak atmak gibi aşırı sert tepkiler, olumsuz etki bile yapabilir. Çocuk sizi kızdırmak ve üzmek istediği zaman bu davranışı kalıplaştırabilir.
• Kendisiyle konuşulmalısınız: Çalma sonrası çocukla o hareketleri yapmamasının gerektiğine onu inandırınız . Ona güvendiğinizi , bu işi bir defa daha yapmayacağını bildiğinizi ona söyleyiniz. Bu konuşma yine gizli kalmalı ve çocuk deşifre edilmemelidir.
• Olayın derinine inmelisiniz: Çalma eyleminin kaynaklarına inilmelidir. Neden? Niçin? Kimden? v.s. sorulara yanıt aranmalıdır . Bunlara verilen yanıtlar, hırsızlığın niye yapıldığını ortaya çıkaracak ve bizi başka verilere de götürecek, dolayısıyla çocuğumuzu da daha iyi tanımamıza kaynak olacaktır.
• Kleptomanik vak'alarda uzmanlara danışınız: Çocuk hırsızlıktan cinsel bazı hazlar alıyorsa ve bunu gözlemlemişseniz psikolog ve psikiyatristlere gidip danışmak daha sağlıklı bir yol olacaktır.
Hırsızlık, bir neden değildir: Bir sonuçtur. O'na nasıl davrandığımızın ve sorumluluklarımızın ne kadarını yerine getirebildiğimizin bir sonucu...