Hafıza nedir? Hafıza insan yaşamındaki verilmiş en büyük hediyelerden birisidir belki de. Sözlük anlamıyla düşünecek olursak hafızanın geçmişte yaşadığımız şeyleri kaydeden ve gerektiğinde bunları bir bütün olarak ya da parça parça hatırlayabilen bir yetenek sistemi olduğu görülür. Geçmişte yaşadığımız şeyler derken aslında bu gerçekten de tamamıyla bir geçmiştir çünkü beyin sisteminde doğduğumuz andan itibaren yaşadığımız şeylerin belirli bir izi kalır. Tabii ki şunu da belirtmek gerekir ki hafızanın diğer bir deyişle belleğin bir şeyi hatırlayabilmesi için öncelikle bunu idrak etmiş olması yani algılamış olması gerekir. Bundan sonra bu anıya benzer gördüğü şeyler oldukça bunları hatırlaması olanak dahilinde olmaya başlar.
Bunca hatırlama ve anımsamaya rağmen geçmişten itibaren öğrendiğimiz çoğu şeyi de hatırlayamaz ve unuturuz. Unutma işte bu tüm öğrenme olayının tersi bir durum oluşturur. Ciddi olarak günlük hayattaki sarsıcı unutmalar birer hastalık belirtisi olabileceği gibi günlük hayatta sıklıkla karşılaşılan bazı anımsayamama ve unutmaların tümü de hastalık olarak görülmemelidir. Zaten bazı durumlarda unutma ruhsal olarak bir savunma mekanizması görür ve hatırlanmak istenmeyen endişe korku ve heyecan verici bazı durumların yandsınması olarak kabul edilebilir.
Bellek bozukluğu en çok yaşlılıkta ortaya çıkan bir hastalık olarak görülür. Ancak belirli durumlarda ortaya çıkan kafa travmaları sonucunda da belleğin kaybolduğu durumlar ortaya çıkabilir. Bunlar geçici ya da kalıcı olarak ortaya çıkabilirler. Çünkü çoğu zaman bellek dokularının zedelenmesi sonucu hatırlayamama durumu ile karşı karşıya kalınabilir. Aynı zamanda bazı histeri durumlarında da yine kişi bazı istenmeyen olayları veya kişileri unutur hatta bazen kişinin kendi benliğini bile unuttuğu gözlenmektedir. Bellek tüm ruhsal ve davranışsal bütünlüğü sağlayıcı ve dengeyi tutucu bir güçtür. Bu gibi durumlarda belleğin kaybı sonucu kişilerde davranış bozuklukları da görülmektedir. Çünkü sık tekrarlanmış ve yaşamımızın çoğunda yer alan bazı davranış biçimleri ve alışkanlıklar bu sürekliliğin içinde yer alır ve bunların kaybından sonra kişi kaybolmuş gibi hissedebilir.