Yazar: admin 2012-04-05Kategori: Psikoloji2366 kere okundu Yorum yap
GENÇLİK NE DEMEK? -Çocukluktan Yetişkinliğe Geçiş Devresidir Gençlik-
İnsanın gelişme süreci içindeki on iki-yirmi bir yaşları arasının, çocukluktan yetişkinliğe geçmeyi sağlayan bir devre olduğu psikologlarca kabul edilmektedir. İnsan hayatında bir çocukluk döneminin bulunması, sonra bunu gençliğin izlemesi, herkese çok doğal ve normal gelir. Ancak hayvanlar dünyasında hiçbir türde, yetişkinlik dönemine geçiş bu denli uzun değildir. Çünkü hayvan yavrusunun hayatını sürdürmek için içine atılacağı ortam, insan türününki kadar karmaşık ilişkilere dayanmaz. Orada her şey sadedir. Amaç, yaşamı sürdürmek ve türün devamını sağlamaktan ibarettir. Bunun için; besin sağlama, kendini koruma ve üreme etkinliğinin gereklerini yerine getirmek yeterlidir.
Hayvanda bütün bunlar içgüdülerle düzenlenir. Civciv yumurtadan çıktığı anda yemini gagalar. Kuşlar, bir iki ay içinde uçmayı ve besinlerini bulmayı kavrar, insan yavrusundan sonra en uzun bağımlılık gösteren şempaze yavrularıysa 4-5 ay içinde özerk bir hale gelir.
İnsanın gençlik devresiyse, bu yalın davranış kalıplarından farklı olarak örf, adet, gelenekleri, karşılıklı hak ve ödevleri, değişik ve karmaşık toplum değerlerini, beklentileri, tutumları öğrenmeyi kapsar. Bu çağ içinde genç, çocukluktan kurtularak toplumun kendinden beklediği davranışlar içine girer. Böylece yetişkin ve olgun bir insan olur. Toplumun onayını alarak, yetişkinler arasındaki yerini bulur.
Bir gencin topluma girmesi, fiziksel gelişme kadar, hatta bir bakıma ondan da fazla, sosyal etkenlere bağlıdır, işte bu nedenle, ufak tefek dalgalanmalarla tüm toplumlarda ergenliğin yaklaşık yaşlarda görülmesine rağmen, gencin yetişkin bir birey olarak topluma kabul ediliş yaşı değişik olmaktadır.
Gencin bu geçiş döneminde karşılaştığı problemler de bir kültürden diğerine farklar taşır. Gençliklerini olumlu bir ortam içinde geçirenler, daha kolay ve çatışmasız olarak topluma katılmakta, uyum sağlamaktadır. Olumsuz etkenlerse gençleri uyumsuzluğa sürüklemektedir. Böyleleri ileri yaşa gelseler de toplumla bağdaşamayıp dışa itilmektedir.
Kız olsun, erkek olsun, gencin topluma katılması yeni uyumları mecburi kılar. Bu uyumlaraysa, doğumdan başlanarak hazırlanılır. Farklı toplumlarda, hatta aynı toplum içinde, farklı çocuk eğitim biçimleri görülür. Kültürün erken yaşlarda dahi olsa belirli bir alanda yaptığı baskı, ileride etkisini yine o alanda gösterebilir. Çok önemsiz görülen beslenme, temizlik, dışkı denetimi eğitimleri bile, çocuğun ileriki uyumunu olumlu veya olumsuz açıdan etkiler.
Psikologlar, bebeklikte yaşanılan sarsıcı ve üzücü tecrübelerin, yetişkinlikte olumsuz durumlar yarattığını ve bazı kişilik bozukluklarına neden olabildiğini saptamışlardır. Bebeklikteki duygusal yaralanmalar çoğunlukla iyileşmez. Çocukluk devresi mutlu ve olumlu geçse bile, yetişkinlikte yaşanan bazı meseleler bu yarayı işletebilir. Ancak kişiliği yapılandıran etkenler erken çağla sınırlı kalmaz. Yaşam boyu sürer.
İlk etkiler gerçi önemlidir ama daha ileride düzeltici, bozucu veya aynı etkiyi sürdürücü deneyler yaşanabilir. Bu yönden gençlik, kişiliğin kurulduğu ve biçimlendiği çağdır.
İnsan bir süreç içinde yaşar. Doğar, gelişir, duraklar, geriler ve ölür. Bu zaman süreci içinde bedensel ve tinsel pek çok değişim yaşar. Bebeklik; insanın %100 yetersiz olduğu, bakım ve alakaya gereksinim duyduğu çağdır. Yemesi, içmesi, temizliği, dış etkilere karşı korunması sağlanmazsa yaşamını sürdüremez. Çevreye karşı tepkileri en ilkel dönemdedir. Buna rağmen, sevmeyi, bağlanmayı, gereksinimlerim belirtmeyi yakın çevresine güvenmeyi, onları başkalarından farklı tutmayı öğrenir. Kendini ve çevresini keşfeder.
Çocukluk bir oyun dönemidir. Çocuk oyun içinde bedensel ve tinsel becerilerini geliştirir. Hareket ve davranış olgunluğu kazanır. Kendi imkânlarını kavrar, yeteneklerini sezer. Enerjisini kullanmayı öğrenir. Oyun aracılığıyla çevresiyle, fiziksel, duygusal ve sosyal ilişkiler kurar, ileri de, gerçek yaşamda oynayacağı rolü oyun içinde defalarca yineleyerek yaşar. Yardımlaşmayı, yarışmayı, dostluğu, düşmanlığı, yenmeyi, yenilmeyi, bir uğraşı sürdürmeyi, kavgayı, uzlaşmayı, paylaşmayı öğrenir. Bedence, ruhça, zekâca oyunla gelişir. Büyüme sürecindeki basamakları oyunla, sıçraya sıçraya tırmanır. İşte bu tırmanış, gençlik devresi içinde doruk noktasına ulaşır. Bedensel ve zekâya ilişkin yetiler, olumlu şartlar altında on ile yirmi yaşları arasında en üst düzeye varır.
-ALINTI-
(kız, cinsellik, psikoloji, cinsel, bayan, kızlar, aşk, ergenlik, genç, kız nasıl tavlanır)