Yazar: admin 2012-04-05Kategori: Psikoloji1787 kere okundu Yorum yap
Olumsuzluk Devresi Olarak Önergenlik Çağı
Kız çocuk, bu dönemde bir eşiği atlamak üzere olduğunun bilincindedir. O ana kadar yaşamı, oyun alanıyla sınırlı kalmıştır. Gerçi oyunlarının konusu hep o eşiğin ötesindeki hayatla ilgilidir ama onunla yüz yüze gelmek, gerçeği yaşamak, çocuk ruhunda fırtınalar koparmaya yetmektedir.
Oyun çağı çocuğu; dengeli bir gelişmeye, düzenli bir sağlığa, uygun bir psişik yapıya sahiptir. Ancak bu çağda bazı bezlerin artan salgısı, kanın kimyasındaki farklılıklar, cinsel olgunluğa doğru sürekli ilerleyiş, bedenin ani gelişmesi, biyolojik dengeyi öylesine bozar ki, diğer fizyolojik ve sosyal etkilerle birleştiğinde bunun psişik yapı üzerinde bir sarsıntı oluşturmaması olası değildir. Bu sarsıntının kızdaki etkileri oğlanınkine hem benzer hem de bazı farklılıklar taşır. Bühler'den alınan aşağıdaki iki örnek, aynı yaştaki bin kız, diğeri oğlan iki çocuğun psişik durumlarına yansıtmaktadır.
Bir anne, on üç yaşındaki kızı için Çocuk Kliniğine gitmiştir. O çağa kadar örnek bir evlat, mükemmel bir öğrenci olan kızı birden değişmiş, derslerinde geri kalmaya başlamıştır. Öylesine tembelleşmiştir ki, çok sevdiği piyano dersleriyle bile ilgilenmez duruma gelmiştir. Günün büyük bir bölümünü düş kurmakla geçirmekte, annesine ve babasına karşı saygısız davranışlarda bulunmakta, arkadaşlarıyla kavga etmektedir. Anne ne kadar uğraştıysa, kızı üzerine olumlu bir değişim oluşturamamıştır.
Bir başka anne de, on üç yaşındaki oğlu için aynı kliniğe gider. Oğlan, daha önce çok uyumlu ve çalışkan bir öğrenciyken belirli herhangi bir sebep olmaksızın birden değişmiş; ters, kırıcı, geçimsiz, yaramaz ve huysuz bir çocuk haline gelmiş. Derslerine karşı ilgisiz ve sorumsuz davranmaya başlamış. Tüm zamanını sokakta, yeni edindiği arkadaşlarla geçirir olmuş.
Bu iki örnek birbiriyle karşılaştırıldığında, aralarındaki farklar kadar, benzerliklerin de olduğu görülür. Özellikle her iki örnekte de, sosyal davranışlarda temelde bir değişimin oluştuğu görülür. Eski olumlu ve uyumlu davranışları kaybetme, uyumsuz, aksi tavırlar alma, eski arkadaşlardan ayrılma, söz dinlememe, karşı çıkma, eski ilgi ve etkinliklerini terk etme, ortak davranışlar olarak belirlenebilir.
Buna rağmen oğlan çocuğu aşırı faaliyete, oyuna, enerji ve güç harcamaya yönelirken, kız çocuk tembelliği, kendi köşesine çekilip hayal kurmayı seçer. Yetişkinler tarafından olumsuz çağ olarak adlandırılan bu dönemde kızların temel özelliği durağanlıktır. Genel olarak davranışlarda bir huzursuzluk ve kararsızlık görülür. Genellikle hiçbir şeyi beğenmezler. Hemen her şeye karşı, isteksiz, pasif ve ilgisizdirler. Ancak seyrek olarak kız çocuklarda da, erkek çocuklarda olduğunca aşırı bir etkinlik ve saldırganlık durumu görülebilir.
Bu dönemde, çocuk-aile ilişkileri bozulur. Fizyolojik alandaki değişimlerin ve fiziksel gelişimin içine ittiği gerilim içinde huzursuz ve şaşkın olan kız, ana-babadan ve yakın çevreden yönelen eleştirilerin karşısına inatçı bir karşı koymayla dikilir. Onları dinlemez, başına buyruk davranır. Kendi haklılığını, davranışlarının doğru olduğunu savunur. O güne kadar hayranı olduğu, büyük bir güvenle bağlı olduğu ve hemen her konuda haklılığını kabul ettiği ana-babasını eleştirir.
-ALINTI-
(kız, cinsellik, psikoloji, cinsel, bayan, kızlar, aşk, ergenlik, genç, kız nasıl tavlanır)