Meditasyon tekniklerinin neler olduğunu birkaç kelimeyle anlatmak istersek, bunların kendi kendine derin bir gevşeme, kendi kendine tam bir gevşeme olduğunu söyleyebiliriz.
Her zaman gerginiz; tutunduğumuz, yapıştığımız için. Hiç gevşemiyor, hiç bırakmıyoruz. Hep bir şey yapıyoruz, problem olan bu yapma durumu. Hiçbir zaman bir yapmama hali, olaylar meydana gelirken kişinin öylece orda olduğu bir hiçbir şey yapmama hali içinde değiliz. Nefes girip çıkıyor, kan dolaşıyor, beden canlı, nabız atıyor, meltem esiyor, dünya dönmeye devam ediyor ve sen hiçbir şey yapmıyorsun; işi yapan sen değilsin. Sen yalnızca gevşedin, herşey kendi kendine oluyor.
Olaylar olurken sen hiçbir şey yapmadığında, tamamen gevşiyorsun. Yapan sen olduğunda, olaylar kendiliğinden olmayıp, senin tarafından yönlendirildiğinde, gerginsin.
Uykudayken kısmen gevşiyorsun ama o da tam değil. Uykunda bile yönlendirmeye devam ediyorsun, uykunda bile herşeyin olmasına izin vermiyorsun. Uyuyan birini seyret, bütün bedeninin çok gergin olduğunu göreceksin. Uyuyan küçük bir çocuğu izle; çocuk çok rahattır. Bir hayvanı, bir kediyi seyret; bir kedi her zaman rahattır. Sen uyurken bile rahat değilsin; gerginsin, mücadele ediyorsun, hareket ediyorsun, bir şeyle savaşıyorsun. Yüzünde gerilimler var. Rüyada bile savaşıyor, birini ya da bir şeyi koruyor, uyanık olduğunda yaptığın şeyleri yapıyor, bunları içsel bir oyun biçiminde tekrarlıyor olabilirsin. Rahat değilsin, derin bir bırakış içinde değilsin.
Bu yüzden uyumak insanlar için giderek zorlaşıyor. Psikologlar aynı genel eğilim devam ettiği takdirde, kimsenin kendiliğinden uyuyamadığı günlerin yakın olduğunu söylüyor. Uykunun kimyasal yardımıyla getirilmesi gerekecek, çünkü kimse doğal yollardan uykuya dalamayacak. O gün çok uzak değil. İnsanlar o yola çoktan girmiş durumda, çünkü uykudayken bile yalnızca kısmen uyuyor, kısmen gevşemiş oluyorlar.
Meditasyon en derin uykudur. Yanında başka şeylerle birlikte, meditasyon tam bir gevşemedir; kişi tamamen gevşer ama yine de uyanıktır. Farkındalık ordadır. Farkındalık içinde tam bir uyku meditasyondur. Tamamen uyanıksın, olaylar oluyor ama sen direnmiyor, savaşmıyor, yapmıyorsun. İş yapıcı orda değil; iş yapıcı uykuya daldı. Orda yalnızca bir tanık var; yapmayan bir uyanıklık ordadır. O zaman seni hiçbir şey rahatsız edemez.
Nasıl gevşeyeceğini bilirsen, hiçbir şey seni rahatsız edemez. Gevşemeyi bilmezsen, herşey seni rahatsız edecektir, herşey. Seni rahatsız eden gerçekten de belli bir şey değil, herşey bahane edilebilir.
Nerdeyse devamlı rahatsız olmaya hazırsın. Bir şey seni rahatsız etmiyorsa, başka bir şey edecektir, rahatsız olacaksın. Hazırsın, rahatsız olmaya eğilimlisin. Bütün nedenler ortadan kaldırılsa bile rahatsız olacaksın. Bir neden yaratacaksın. Dışardan bir şey gelmezse, sen içerden bir şey, bir düşünce, bir fikir yaratacaksın ve rahatsız olacaksın. Bahaneye ihtiyacın var.
Nasıl gevşeyeceğini bir kez öğrendin mi, seni hiçbir şey rahatsız edemez. Dünya değiştiği, olaylar değiştiği için değil, dünya aynı olacak. Sende eğilim olmayacak, sende delilik olmayacak; sürekli rahatsız edilmeye hazır bir halde olmayacaksın. O zaman etrafında olup biten herşey yatıştırıcıdır, sen gevşediğinde trafiğin gürültüsü bile yatıştırıcı olur. Pazar yeri bile yatıştırıcı olur. Bu sana bağlı. Bu içsel bir nitelik.
Merkeze doğru ilerledikçe, gevşemenin niteliği artar. Dışarı doğru hareket ettikçe, daha fazla rahatsız olursun. Rahatsız olmaya eğilimliysen, bu tek bir şeyi gösterir: dışa yakın yaşadığını, başka bir şeyi değil. Bu eğilim evini yüzeye yakın kurduğunun göstergesidir. Üstelik bu ev sahtedir, çünkü senin gerçek evin merkezde, varlığının tam merkezindedir.